شاخص های مرکزی (مانند میانگین، میانه و مد)، شاخص های پراکندگی (مانند دامنه تغییر، انحراف معیار و ضریب تغییرات) و شاخص های توزیع (مانند چندک ها، ضریب چولگی و کشیدگی) برای توصیف متغیرهای کمّی قابل استفاده هستند. اما ضرورتی ندارد همه این شاخص ها را برای همه متغیرهای کمّی بکار ببریم. بلکه با توجه به هدف توصیف ممکن است برخی از آن ها کافی باشند.